Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Immo sit sane nihil melius, inquam-nondum enim id quaero-, num propterea idem voluptas est, quod, ut ita dicam, indolentia? Duo Reges: constructio interrete. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse.

Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Bonum liberi: misera orbitas. Verum hoc idem saepe faciamus.

Aristoteles, Xenocrates, tota illa familia non dabit, quippe qui valitudinem, vires, divitias, gloriam, multa alia bona esse dicant, laudabilia non dicant.

Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Primum quid tu dicis breve? Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.

1. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;
2. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
3. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
4. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
5. Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem.

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum virtute, vivere. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?Cur id non ita fit?Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quem enim ardorem studii censetis fuisse in Archimede, qui dum in pulvere quaedam describit attentius, ne patriam quidem captam esse senserit? Bork An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quid tibi, Torquate, quid huic Triario litterae, quid historiae cognitioque rerum, quid poetarum evolutio, quid tanta tot versuum memoria voluptatis affert? Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet.

At iste non dolendi status non vocatur voluptas.

Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Quid censes eos esse facturos, qui omnino virtutem a bonorum fine segregaverunt, Epicurum, Hieronymum, illos etiam, si qui Carneadeum finem tueri volunt? Graece donan, Latine voluptatem vocant. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et Polemonis docet. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Quis, quaeso, inquit, est, qui quid sit voluptas nesciat, aut qui, quo magis id intellegat, definitionem aliquam desideret? Quid censes in Latino fore?

Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Hominum non spinas vellentium, ut Stoici, nec ossa nudantium, sed eorum, qui grandia ornate vellent, enucleate minora dicere. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur? Tuum credibile?

Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.

Ut pompa, ludis atque eius modi spectaculis teneantur ob eamque rem vel famem et sitim perferant? In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Numquam facies. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Quid iudicant sensus? Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Bork Negare non possum. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Vide, ne magis, inquam, tuum fuerit, cum re idem tibi, quod mihi, videretur, non nova te rebus nomina inponere.

Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Sed ad bona praeterita redeamus. Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit. Quodsi Graeci leguntur a Graecis isdem de rebus alia ratione compositis, quid est, cur nostri a nostris non legantur? Omnis sermo elegans sumi potest, tum varietas est tanta artium, ut nemo sine eo instrumento ad ullam rem illustriorem satis ornatus possit accedere. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;

• Et quod est munus, quod opus sapientiae?
• Ut id aliis narrare gestiant?
• Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;

1. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes.
2. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.
3. Conferam avum tuum Drusum cum C.
4. Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant?

Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere.Quid me istud rogas?Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Sed ita falsa sunt ea, quae consequuntur, ut illa, e quibus haec nata sunt, vera esse non possint.

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. At iam decimum annum in spelunca iacet. Venit ad extremum; Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L. Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; Ubi ut eam caperet aut quando? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Si enim ad populum me vocas, eum. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Sed fortuna fortis; Quid iudicant sensus? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.

Bork

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quo minus animus a se ipse dissidens secumque discordans gustare partem ullam liquidae voluptatis et liberae potest. Si longus, levis; Nec vero ut voluptatem expetat, natura movet infantem, sed tantum ut se ipse diligat, ut integrum se salvumque velit. Sed nunc, quod agimus; Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.

• Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?
• Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.
• Bork
• At, si voluptas esset bonum, desideraret.

Quo modo autem philosophus loquitur? Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Ita fit illa conclusio non solum vera, sed ita perspicua, ut dialectici ne rationem quidem reddi putent oportere: si illud, hoc; Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Ergo, inquit, tibi Q. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.

• Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
• Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.
• Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
• Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
• Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.

1. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;
2. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
3. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.
4. Recte, inquit, intellegis.

Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Recte, inquit, intellegis. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Disserendi artem nullam habuit. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Sed quae tandem ista ratio est? Poterat autem inpune; Chrysippus autem exponens differentias animantium ait alias earum corpore excellere, alias autem animo, non nullas valere utraque re; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Sed videbimus.