Erat enim res aperta.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An hoc usque quaque, aliter in vita? Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quis est tam dissimile homini. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Duo Reges: constructio interrete. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Etiam inchoatum, ut, si iuste depositum reddere in recte factis sit, in officiis ponatur depositum reddere;

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? At iam decimum annum in spelunca iacet. Adsint etiam formosi pueri, qui ministrent, respondeat his vestis, argentum, Corinthium, locus ipse, aedificium-hos ergo asotos bene quidem vivere aut beate numquam dixerim. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. An potest cupiditas finiri? Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Qui cum praetor quaestionem inter sicarios exercuisset, ita aperte cepit pecunias ob rem iudicandam, ut anno proximo P. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.Moriatur, inquit.

• Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.
• At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?
• Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;
• Pugnant Stoici cum Peripateticis.
• Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?

Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.

Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis.Praeclare hoc quidem.Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit.

• Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.
• Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
• Inquit, dasne adolescenti veniam?
• Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.

1. Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant?
2. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
3. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.
4. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
5. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.
6. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.

Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Ita credo. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Bork Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Is enim, qui occultus et tectus dicitur, tantum abest ut se indicet, perficiet etiam ut dolere alterius improbe facto videatur. Tu quidem reddes; Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quae etsi mihi nullo modo probantur, tamen Democritum laudatum a ceteris ab hoc, qui eum unum secutus esset, nollem vituperatum.

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Sed memento te, quae nos sentiamus, omnia probare, nisi quod verbis aliter utamur, mihi autem vestrorum nihil probari.Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.Reliqui sibi constiterunt, ut extrema cum initiis convenirent, ut Aristippo voluptas, Hieronymo doloris vacuitas, Carneadi frui principiis naturalibus esset extremum. Ita fit illa conclusio non solum vera, sed ita perspicua, ut dialectici ne rationem quidem reddi putent oportere: si illud, hoc; Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Quod enim testimonium maius quaerimus, quae honesta et recta sint, ipsa esse optabilia per sese, cum videamus tanta officia morientis?Et quidem, inquit, vehementer errat;Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Duo enim genera quae erant, fecit tria. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Itaque non discedit ab eorum curatione, quibus praeposita vitam omnem debet gubernare, ut mirari satis istorum inconstantiam non possim. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Paria sunt igitur. Beatum, inquit. Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Tuum credibile?

Scaevolam M.

Qui est in parvis malis. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Audeo dicere, inquit. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? De vacuitate doloris eadem sententia erit. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Bork

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Nam omnia, quae sumenda quaeque legenda aut optanda sunt, inesse debent in summa bonorum, ut is, qui eam adeptus sit, nihil praeterea desideret. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Quid de Pythagora? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Itaque earum rerum hic tenetur a sapiente delectus, ut aut reiciendis voluptatibus maiores alias consequatur aut perferendis doloribus asperiores repellat. Ego autem tibi, Piso, assentior usu hoc venire, ut acrius aliquanto et attentius de claris viris locorum admonitu cogitemus.

Persecutus est Aristoteles animantium omnium ortus, victus, figuras, Theophrastus autem stirpium naturas omniumque fere rerum, quae e terra gignerentur, causas atque rationes;

Quae enim cupiditates a natura proficiscuntur, facile explentur sine ulla iniuria, quae autem inanes sunt, iis parendum non est.Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Est autem eius generis actio quoque quaedam, et quidem talis, ut ratio postulet agere aliquid et facere eorum.

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

1. Hoc tu nunc in illo probas.
2. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.
3. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
4. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?
5. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?
6. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
7. Simus igitur contenti his.

A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.

Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;

Comprehensum, quod cognitum non habet? In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Maximus dolor, inquit, brevis est. Quos quidem dies quem ad modum agatis et in quantam hominum facetorum urbanitatem incurratis, non diconihil opus est litibus-; Videmus in quodam volucrium genere non nulla indicia pietatis, cognitionem, memoriam, in multis etiam desideria videmus. Quid de Pythagora? Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Audeo dicere, inquit. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Nihil enim desiderabile concupiscunt, plusque in ipsa iniuria detrimenti est quam in iis rebus emolumenti, quae pariuntur iniuria. Ita credo.

• Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
• Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

At vero si ad vitem sensus accesserit, ut appetitum quendam habeat et per se ipsa moveatur, quid facturam putas? Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Ego autem existimo, si honestum esse aliquid ostendero, quod sit ipsum vi sua propter seque expetendum, iacere vestra omnia. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. De hominibus dici non necesse est. Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est? Optime, inquam. Sed quod proximum fuit non vidit.

Et nemo nimium beatus est;

Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Nemo nostrum credebat, eratque veri similius hunc mentiri, cuius interesset, quam illum, qui id se rogasse scripsisset, quod debuisset rogare. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.